daha önce bir boğulma olayı yaşadım. dakikalarca yüzdüm, su yuttum. deniz dalgalıydı ve kıyıda insanları göremiyodum. ilk başlarda çok paniklesem de paniğim sonradan geçti. ve son olarak öleceğime emindim, zar zor nefes alıyordum ama mutluydum. sırt üstü yattım ve hayatımı, yaşamı, ben öldükten sonra ne olacağını, dünyayı düşünmeye başladım. dedim ya nedense o an mutluydum ve ölümden hiç korkmadım.
hani hep derler ya mesela düşen uçaktaki bir ateist allaha dua eder, ona sığınma ihtiyacı duyar diye. o durumda, böyle bir şey yapmak, allaha sığınmak veya ondan yardım dilemek aklıma bile gelmedi.
bu anımı paylaştım çünkü biz ateistlerin hayata bakışı, hayat amacı, düşünme tarzı inançlı insanlardan çok farklı. bu yüzden bir insanın neden ateist olduğunu öğrenmek istiyorsanız, gidin bir ateiste sorun ve kendi hayat algınızdan bakarken ikna olmayı veya etmeyi beklemeyin.
