otobuste bir iki bos koltuk vardi. derken bir adam bindi ve bos koltuklardan birine oturmak uzereydi ki, diger oturan kisi ayaga kalkti, gerisini diyalog halinde aktariyorum:
+ beyfendi siz oturcaksaniz, ben kalkiyorum.
- nasil?
+ beyfendi ben yanyana oturamiyorum.
- neden beyfendi?
+ rahatsi oluyorum. huylaniyorum beyfendi. hatta bu koltugun bosalmasini bekledim.
(bu sirada otobus hareket halinde ve ikisi de hala ayakta)
- beyfendi oyle sacmalik mi olur?
+ valla sirf bu yuzden sehirlerarasi seyahatte bile tekli koltukta gidiyorum.
- siz bilirsiniz, musade edin oturayim.
dedi ve oturdu. diger hiyar da ayakta yolculuga basladi.
bi iki durak sonra.bi cift indi ve ikili bos koltuga bizim hiyar oturdu. otobustekiler guluyor tabi. bi durak sonra da bikafin bindi ve bizim hiyarin yanina oturdu. herkes izliyor tabi ne olacak diye. bizim hiyardan cit yok, ses bile. cikarmadi. az onceki adam lafa girdi:
- az once benle oturamiyodun, noldu simdi.
+ beyfendi o oyle degil.
- nasil degil lan.
+ lan mi? beyfendi uslubunuza dikkat edin. ben erkeklerle oturunca rahatsiz oluyorum.
(yandaki kadin sok icinde olaylari izliyor)
- o nasil is kardesim, sapik misin sen!
+ hayir beyfendi. sadece erkek temas edince rahatsiz oluyor, kendimi kotu hissediyorum.
- nasil kotu?
+ sanki zevk aliyormusuz da bilerek dokunuyormus gibi.
( butun otobusten auuuvv, waau, aaaa, ooo sesleri ve kahkalar)
tabi kadin dayanamadi kalkti.
ben de yanimdaki adamla goz goze geldim, gulumsedik. artik sevisiyoruz.
