Patlayan şeker. Günümüzde paket olarak satılıyor mu bilmiyorum ama yakın zamanda meyveli yoğurtların yanında verildiğini görmüştüm.
Sabah dışarıya çıkıp, ezan okunana dek arkadaşlarla oyun oynamak da en çok özlediklerimden. Hepimizin yemek takımları olduğu halde çamurdan yemek takımları yapar, güneşte kurutur, boyardık. Kızlar, erkekler olarak iki gruba ayrılır oyunlarda kapışırdık. Bol bol bisiklet sürerdik. En güzeli de yokuş aşağı sürmekti. Bazen düşer, dizlerimizi kanatırdık ama yine de vazgeçilmezlerimiz arasındaydı. Bunlar çok değil 8-9 sene önce çocuk olmanın güzelliklerindendi. Şimdi ise bilgisayar, televizyon çocukların olmazsa olmazı ne yazık ki. Şivlilik. Arkadaşlarla sabahın erken vaktinde yola çıkıp, kaybolana kadar kapı kapı dolaşmak, şekerler çikolatalar toplamak... Yaşayanlar bilir, çok güzeldir, çok...
En güzeli, en özleneni ise sorumluluğun az, tek derdin ise bakkala ekmek almaya gitmek olmasıydı.
