evet, bir zamanlar konuşuyorduk. suskunluğa gömülmeden önceydi...
- bir gün. güneşli ve berrak bir gün heybeliada'dayız seninle. çimenlerde oturmuşuz, sen sırtını bana yaslamışın. kitap okuyorsun bana yüksek sesle ben de olmayacak sorularla bölüp duruyorum seni. sonra bir açıklama farz oluyor benim adıma aslında bu kadar şapşal değilimdir, biliyorsun diyorum sana ve sen de aslında ben de bu kadar sabırlı değilimdir diyorsun bana.
+ sen hayal kurduğunda ben bir garip oluyorum. sanki yaşıyormuşum gibi o anı.
- basit ve yaşanılabilir hayaller kurmayı öğrendim, ciddi bir meziyettir.
hem bir sabah uyanacağız ve senin yüzün öylesine güleç olacak ki o sabah. sanki ömrünün bütün diğer sabahlarına olan borcunu ödemek istiyormuşçasına saçılacak yüzüne gülüşün. benim dudaklarım, senin yanakların yorgun olacaklar.
