Her açidan tarafsiz çekilmis, baris temali bir yapit. Hem eva green hem de orlando bloom hayrani biri olarak arsivime eklememin asil sebebi bu degil, filmin tam bir görsel sölen olmasiydi. Havada suzulen pamuklarla dolu o atmosferin hem kasvetli hem de dramatik yapisi zihnimde kucuklukten beri o kadar huzur kavramini dogrudan sembolize etmis ki, hemen her sahnede o gorsel solen tanimina uyan baska kadrajlar yakalamak mumkun. O gorunup 2 saniye sonra olen viking sakalli alman abimizde basli basina gorsel solen olabilir.
Haydi bunlari da gectim, o soundtrackler o kadar ruhani ki o muhtesem repliklerle bir araya geldiginde sanatsal bir yapita donusuveriyor. Filmde ciddi bir basari var. anlatilmak istenen her sey, islenmis her konu, verilen her mesaj su aralar tam da ihtiyacimiz olan cevaplar.
Onun disinda begenmeyen hizli ilerledigi icin begenmez, sahnelerin gecistirilmis olduguna yorar bunu. Bence film her acidan bu minik kusuru fazlasiyla telafi etmistir oyle olsa bile.
