1.
-
ibrahim tenekeci şiiri.
kuşlar uçmuyor arkadaşlardan
konulan şeyler gibi, suya, akşamdan
baktım elime, herkes birikmiş-
demek ki kendini seçemez insan.
akşamın annesi vardır babası
belki de incecik arkadaşları,
ölürsen o vakit, nasılsın olur
ey kalbim anladın mı?
herkesin adını biliyor taşlar
imtiyaz diyorum ben buna kuşlar,
yol geçmez, konuşmazsak, hatırlatılır;
burası dünyadır, dır, dır.
ağzımı arıyor kırk yıldır hayat;
dokuz ekim pazar, ekmeğin gürültüsü-
günlerin gözüne baktım da baktım,
ölümün ev hali, son gecenin örtüsü...
yağmurda koşan bir çocuk olsam
vedalaşır gibi, bildikleriyle.
kendinden mahrum kalır mı insan?
kalsam.
duralım burada, güzel esiyor!
