liseyi bitirip üniversiteye hazırlanırken kurduğum hayallerdir. sadece bir çift göz. ilk gördüğümde uzun uzun baktığım kahverengi, herhangi bir özelliği olmayan bir çift göz. (ilerleyen zamanlarda çokça bahsedeceğim için adı c. olsun) ilginç bir şekilde aşık olduğum ilk kız. uzun süre arkadaşlık yaptığım birisi. halen daha benden başka kimse bilmez, ne aşkımı ne de hayallerimi. ama gariptir ki hiç mutlu olmak yoktu hayallerimde. o zamandan beridir mutlu olmayı istemenin haksızlık olduğunu düşünürüm. hayal kelimesi biraz saçma mı oldu, bilmiyorum! öyle çok duygusal veya romantik birisi değilim ama, bu kızın gözleri aklımdan hiç çıkmadı. tam on sene oldu, halen daha çıkmadı aklımdan.
o seneyi aynı ortamda geçirdiğimiz için şu an resmini dahi çizebilirim. yüzünün her ayrıntısını o kadar net biliyorum ki. belki bana, "ulan mal! konuşsaydın o zaman." derseniz, sadece gülümserim. ben onun yanındayken başka birisiyle dahi zor konuşurdum. o yüzden hala beni terbiyeli birisi olarak bilirler.
bir sene sonra ilk kez sevgilim oldu. ben teklif etmedim, teklifi aldım. hiç düşünmeden evet dediğim anda halen daha onun gözleri aklımdaydı. şu an kendimi çok hain hissediyorum! tam bir sene sürdü ilişkim ve bir sene boyunca c.'nin gözlerinin hayali gözlerimden gitmedi. bu sebepten ötürü ayrıldık zaten. benim hayvan olduğumu düşünebilirsin. bazen ben de düşünüyorum.
ikinci sevgilim sorumsuzluğum sebebiyle ayrıldı benden. çok haklıydı.
sonra da kimseyle beraber olmadım zaten. ama ben hiç vazgeçmedim hayal kurmaktan. 17 yaşımda olmasaydım acaba bu kadar üzerime saplanır mıydı?
ilk kez bundan iki sene önce farkettim c.'nin gözlerinin kaybolduğunu. uzun süre aklıma gelmedi. geldiğinde de beni etkilemiyor, geçip gidiyor. şimdi de öyle oldu aslında. başlığı gördüğümde beni yazmaya sürükleyen 17 yaşımdı. o zamanımdan geriye kalan bir çift göz hayalidir.
