inceden kıl olduğum güvercinlerin aksine son derece sevdiğim, şehir hayatının en güzel yanlarından biri olan mini minnacık hayvanat.
ne zaman görsem izlerim, hareketlerini incelerim. elimde yemek varsa koparır atarım. onlar da şehre alışmışlardır. tanırlar yemeği görünce, gelirler uzaktan bakarlar yan yan, vermenizi beklerler. verince de o bir serçe 20 serçe olur. mercimek kadar koparır koparır yerler.
çok sevimlidir piçler. fit fit diye zıplaya zıplaya gezerler. o ufacık gövdelerine son derece uyumlu bir şekilde şimşek hızıyla uçar, keskin manevralar ile şaşırtırlar.
insanı gülümsetirler sonunda.
farkında olmasak da şehrin sahiplerinden biri olmuşlardır çoktan.
ve şu anda bir şey olsa da soyları tükense, şehirleri boşaltsalar, emin olunuz ki o kadar gürültünün içinde kendilerinin cıvıltılarının eksikliği hissedilecek, insan "bir şey eksik ama ne, çözemedim" diyecektir.
