yine derin uykular, rüyalar içindesin... bense seninle izlediğim bir filmin etkisinde kalmış düşüncelerdeyim. yüzün ne kadar da masum, ne kadar da öpülesi yanakların sen uyurken de... öpüyorum. ellerim okşuyor saçlarını, bedenini, tenini, ellerini, heryerini... sonra bir kere daha arkamı dönüyorum sana, dalıyorum gene düşüncelere. seninle geçirdiğim onca günlere. bir kere daha hatırlamak için seni sevme nedenlerimi. neden senden kopamadığımı bir kere anlamak için seni düşünüyorum. ne kadar umutsuz, ne kadar şaşkındık oysa birbirimizi herkese karşı kanıtlamaya çalışırken. birbirimize destek olurken ne kadar da savunmasızdık. ne kadar gaddardık bir an bile arkamıza bakmadan çekip giderken hayatımızdakilerin. ve ne kadar acımasızdık, amansız kavgalarda bir bir dökerken elimizdeki kozları. ne kadar bağlıydım sana, sen giderken "gitme" diye ağlayışlarımda. ne kadar cellattın kafanı gideceğim dercesine sallayışında. yorgun bedenim ne kadar yenikti sevgime, yaşadığımız onca zamana, uyandığımda seni bulamayacak olmanın korkusuyla uykuya dalmak istemeyişime. en büyük depremler bile bir gün göcük altında bırakabildi bizi. bana her sarıldığında unuttum kötü günleri, istenmeyen sözleri. aklımda sevgin, elimde elin, kalbinde adım oldukça her an yanında olmuş olacağım. birazdan yanına uzanıp son kez öpeceğim yanağından ve uykuya dalacağım. ve uyandığımda alacağım senden bir ömür boyu ödeyemeyeceğin birikmiş öpücük borçlarımı.
seni seviyorum nefesim...!
