seni düşündüğümde keşke yalnız iyi şeyler gelseydi aklıma..
koskoca bir yıldır evime gelmeme sebebimsin ama yine de telefonda sesini duyunca neden özlüyorum ağlayacak gibi oluyorum inan ben de bilmiyorum, yakıştıramıyorum kendime.
hani babalar kızlarının kahramanıdır ya baba sen neden değilsin?
evet, maddi hiç bir şeyi esirgemedin, her şeyim tam belki ama içimde sayende koskoca bir güvensizlik büyüttüm herkese karşı. annemi aldattığını öğrendiğim o gün var ya baba hani dünyanın başıma yıkıldığı gün. işte o gün otoritesine kayıtsız şartsız teslim olduğum, saygı duyduğum adamı kaybettim ben.
sen ki beni annemden daha çok severdin, ben ki aramıza kimseyi almaz sadece sana anlatırdım derdimi.
şimdi birbirimize kurduğumuz iki üç içi boş cümle, adetten sayılan hal hatır sorma, gelmemek, görmemek için yaratılmış bir düzine bahane. sen de biliyorsun senden kaçtığımı ama kendine itiraf edemiyorsun. bunları sana çok benzediğim için biliyorum baba, anlatmasan da biliyorum. en çok da bana bu yaşta bu kadar sorumluluğu yüklediğin, kendi annemin bile yüzüne bakarken suçlu hissettirdiğin için affetmeyeceğim seni. bunu sen de biliyorsun. aramıza koyduğun mesafeyi asla aşamayacağını bildiğin gibi.
