camiye küfürler etmek, içki içmek gibisinden gayet rahat bir şekilde iftira atabilen müslümanların olduğu bir ülkede yaşıyoruz. e napacaksın, bizdeki müslümanlık anlayışı da bu şekil. bizim müslümanların pek allah korkusu olmaz ne hikmetse *. müslümanlığı sidik yarışında kullanırlar. bizim camimiz sizin kilisenizi döver gibi. bir tane müslüman oraya gezmeye, görmeye gelen insanı düşünmez. oranın esnafını, yediği ekmeği düşünmez.
o bölgede cuma günleri namaz kılamadığımı hatırlamam, hatta o semtin camisine en son gider en son çıkardım. yani mesele cami kıtlığı değil. padişahlık sisteminin ruhunun yeniden canlanacağını inanan insanlar bile din ile kandırılıyor. onlara sorsan bizi kimsenin kandırdığı yok der. oysa bilmezler kuran ile padişahlık sisteminin uyuşmadığını. dünyada bütün ülkeler ileriye doğruya uzanırken geriye doğru gitmek için gayret gösteren tek millet olduğumuzu bilmek istemezler.
işin kısası. müslümanlıkla, yahudilikle, ermenilikle ya da hristiyanlıkla alakası yok bu işin aslanım. dünyada müslümanlığın katedemediği tek yol insanların bu inanç şeklini takım tutar gibi savunması. sen kıldığın namazı, ettiğin duayı kimseye ispatlamak zorunda değilsin. inanç şeklini dünya üzerinde sembolleştirmek zorunda da değilsin. cennetin kapılarını açasın diye kendi ülkenin tarihi değerlerini yıkmak zorunda hiç değilsin.
etrafımda çok varsınız tanımadığım adamlar değilsiniz yani. yatacak yeriniz yok bilesiniz adi herifler.
