Eğer yeniden başlayabilsem yaşama,
ilkinden daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum ilkinde olmadığım kadar.
Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla,
Daha çok riske girerdim.
Yolculuk ederdim daha fazla
Daha çok gün doğumu izler, daha çok dağa tırmanır,
Daha çok nehirde yüzerdim,
Görmediğim birçok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az fasulye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Elbette mutlu anlarım oldu ama...
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız ama yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem.
Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar.
Siz de "anı" yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilsem eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim, ilkbaharda ayakkabılarımı fırlatır atardım.
Sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla,
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır, çocuklarla oynardım.
Bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 95'indeyim.
Ve biliyorum,
Ölüyorum...
