aynı yerde çalıştığım kürt kökenli bir kadının buna örnek olduğu durumdur.
sebep? okuma hayaliyle yanıp tutuşan ve hayalleri olan bu kadını 14 yaşında zorla amcasının oğluyla evlendirmeleri. kadın 30 yaşında ve 3 çocuğu var. düşünün ki 15 yaşında anne olmuş. çocuk yaşta çocuğu var kucağında ve kocasından nefret ediyor. abisi de küçük yaştaki kız kardeşinin ırzına geçtiği için onu da öldürmüşler. daha anlattığı pek çok şey var ve anlattıkça hayretler içerisinde kalıyorum. bir ara şöyle bir diyalog geçti aramızda:
- abla peki sen neden kürtlerden nefret ediyorsun? bunu sana yapan sonuçta ailen. bunun kürtlerle alakası yok ki.
- çoğu kürt öyledir oglum, hayvan bunlar. cahildir çoğu.
- e abla sen de kürtsün.
- kürt mürt değilim ben! sıçarım öyle milete! insanım ben!
- yapma abla, her insan bir değil ki her kürt bir olsun.
- allah bütün kürtlerin belasını versin!
burada diyalog yolumuz tıkanıyor ve "peki." diyebiliyorum sadece. şartlanmış çünkü kadın. üzülebiliyor insan sadece, o kadar.
