mevlana'nın ölüm gününe şeb-i arus denir, hazret sevdiğine kavuştuğu için. daha mesnevinin ilk 18 beytinde ney'in hikayesinde başlar gurbetin ve aşkın hikayesi.
kimi sevdiceğinden uzak kaldığı her ânı ve mekanı gurbet sayar kendine. yurdu yuvası güzeller güzelinin gölgesinin düştüğü, gözlerini süzdüğü, nefes alıp gezdiği yerdir. "senin yanındır benim yerim" der, başka birşey demez. o zaman uyku bile gurbet olur garibe.
bir başka kısmetsiz, kopar gider vatanından uzaklara. bir zaman katlanır gurbete, eyvallah da bir yandan da "ille beni memleketime gömün, koman yaban ellerde" der durur. eee, bilen bilir acısını gurbetin. yapalım mı o zaman gurbetin tanımını:
gurbet; insan ruhunun, huzur bulduğu yerden ayrı düştüğü her mekan ve zamandır.
