Az önce bana göre mucizevi olan birşey yaşadım. Şimdi yolculuğum var. Bugün sabahtan beri çok sevdiğim bi gözlüğüm kayıp. Arkadaşımın salonunda kaybolmuş olması gerekiyor. 2 saattir de arıyordum. Olabilecek Her yere baktım salonda. Mümkün değil ama diğer odalara. 3 arkadaş seferber olup aradık yine yok. Fizik kurallarına aykırı yerlere dahi baktım. Dümdüz halının altına mesela. Yada kalem giremeyecek yerlere. Çok gerildim bulamayınca. Daha önce de eşyalarımı kaybedip imkansız bir şekilde bulamadığım olmuştu. Artık cinler falan mı kaybediyor diye kızmaya başlamıştım. Umudumu kesip yolculuk için hazırladım ve tam kalkmak üzereyken cumartesi annelerine de yazık dedim aynı milliyetçi geçmişe sahip olduğum arkadaşıma. Ne alaka der gibi yüzüme baktı. Aynısı bulunabilecek bir eşya için kopardığım kıyamet ve çocuklarının yeri dolmayacak anneler.. vicdansızlık yaptığımı düşündüm. Eskiden onların acılarını küçümseyerek hata yaptığımızdan bahsettim. Bu konuşma biraz sürdü. içimdeki bu duygu gözlüğü kaybetmemden kaynaklanmıyor tabii. Uzun bir geçmişi var. Herneyse uzattım. Tam bu muhabbetin ortasında kafamı hafif eğdim ve gözlüğün milimetrik kısmını gördüm. Koltuğun hemen yanındaymış. Bir kaç kez baktığım yerde. Bilmiyorum belki de dikkatsizlik. Ortada mucize falan yoktur yüksek ihtimal. Hem ders verici hikayelere de gerek yok iyi insan olmak için. Ben siyasi olarak fanatizmden uzağım artık. Ancak değişen veyahut 'eskiyen' anlamda değil. Hem eskiden de iyi insandım ben. insanlar doğruları konusunda ısrar etmemeli. Siyaset Biliminden henüz mezun olmuş birisi olarak öğrendiğim şeylerden birisi, siyasilerin vicdanımızın vekili olmayacağı. Vicdan doğru yolu bulur. Daha iyi insan olun lütfen.
