survivor'da bu yıl adını finale yazdıran dörtlünün içindeki yarışmacılardandır kendisi. bir süredir gözlemlememe rağmen yorum yapmak için yarışmadan gitmesini bekledim, sonuçta erken konuşmamak lazımdı. şöyle bir özet geçersem: başlangıçta öyle bir dış görünüşle karşılaşınca içi boştur düşüncesi oluşturuyor insanda ister istemez; ama zaman geçtikçe karakteriyle, zekasıyla, yetenekleriyle*, duygusallığıyla, saygısıyla ki en önemlisi de rakibe saygısıyla etkisi altına aldı büyük bir kitleyi. sonuçta bu bir yarışma, herkes kazanmak ister ve oyunlarda hırsa kapılıp kırıcı olabilir ya da kazandığında kendi egosunu ön plana çıkarabilir ister istemez; ama murat alçak gönüllü kalmayı başarıp hırsını kendi içinde yaşamayı becerebildi. samimi geldi herşeyden önce. 'böyle evlat, eş, dost isterim' dedirtti. ağlarken ağlattı, gülerken güldürdü. o yaştaki bir insanda öyle bir olgunluk görmek şaşırtıcı ve etkileyici oldu. üstelik maddi durumu iyi olan bir aileden geliyor, yani şımarık zengin bebesi önyargısını da kırmış oldu diyebiliriz. güzel yetiştirilmiş, ailesini de tebrik etmek gerekir. kısacası murat 'nasıl dört dörtlük insan olunabilir'in timsali oldu diyebiliyorum ben içten bir şekilde. survivor'da karakter olarak takdir ettiğim bir diğer yarışmacı olan geçen yılki finalistlerden hasan abi ile yan yana gelseler muhteşem bir örnek teşkil ederlerdi diye düşünmüşlüğüm vardır. bu sene murat'ın yanında bir hasan abi yoktu; ama hilmi cem vardı ve güzel bir dostluk görmüş olduk. egoların ön plana çıktığı bir yarışmada bunu görmek sıradışı oldu*. hilmi cem'i de bize o sevdirdi hatta onun iyi yönlerini çıkardı ortaya. murat en azından ilk iki finalist içinde olmayı hak ediyordu; ama hayırlısı böyleymiş. yolu açık olsun ve hep tanıdığımız gibi kalsın.
