bu sabah midesinden rahatsız olan, oldukça dindar bir arkadaşımla beraber, endoskopi için bir hastaneye gittik. işlem bitti, eleman narkozlu bir vaziyette, tekerlekli sandalyede, meyhaneden çıkmış gibi bir hastane görevlisi ile beraber yanıma geldi. daha sonra yine aynı görevli, ben ve arkadaşım doktor muayenehanesinin önüne kadar gittik. görevli bize, arkadaşımın bir süre dinlenmesi gerektiğini, daha sonra doktoru görebileceğimizi söyledi ve gitti. ben baş parmağımı işaret parmağım ve orta parmağımın arasından geçirerek "bu kaç?" diye dalga geçiyordum. Eleman biraz kendine geldi. doktorun kapısını tıklatıp içeri girdik. doktor filmlere baktı ve yanlış hatırlamıyorsam "reflü" isminde bir hastalığın başlangıç aşamasında olduğunu söyleyerek, tedavi aşamalarını tek tek anlattı. reçete yazarken yememesi gereken yiyecekleri, sigara içmemesi gerektiğini falan söyledi. en son kesinlikle oruç tutmamasını söyleyince ben; "bende tedavi olacağım" dedim. gayri ihtiyari çıkmıştı bu söz ağzımdan. halbuki midemden bir rahatsızlığım yok. doktor gülme krizine girdi. ramazan ayını iple çeken arkadaşımın yüzü düşmüştü. oruç tutmaktan hiçbir zaman kaçmadım ancak bu yaz zorlu geçecek galiba. sanırım farkında olmadan dert etmişim kendime ve birden ağzımdan çıkıverdi. ciddi ciddi günaha girdim sözlük.
