manyağın birisi savaşma seviş demiş ya ne kadar da güzel söylemiş. sevişmek gibisi var mı? sevişmek insanın en ilkel haline dönmesidir. üzerindeki bütün kılıfları, kalkanları atıp çırılçıplak, en yalansız haliyle karşısındakine kendini sunmasıdır.
bütün sosyal alışkanlıkları kapıda bırakmaktır sevişmek. kelimelerin gereksiz olduğu yegane yerdir sevişmek.
lütfen devam et diyen hafif kısılmış gözler, ıslanmış-tahriş olmuş dudaklar, kendini erkeğin hükümranlığına bırakmış gergin bir vucut ve inlemeler ve mutluluk..
