şehrin tam göbeğindeki park in radison hotel in tam karşısında ali baba döner ve topkapı kebap dükkanlarını görmemle türkiye den uzaklaşma hayallerimi dakika 1 itibariyle suya düşürmüş şehir. haziran ın sonunda soğuktan götümün donması da ayrı bir cilvesi. insan nereye giderse gitsin kendinden kaçamıyor üstadım. bir de şunu anladım ki, ben bu ülkede yaşayamam. arkadaş düzen, huzur vs. güzel şeylerde bu kadar da aşırı olmaz ki. bugün şehirdeki beşinci günüm ve şimdiden sıkılmaya başladım. istanbul un kaosundan sonra hafif geliyor. trafikte çapraz araba arıyorum 5 gündür, 1 tane göremedim. her araba şeridinde ve takip mesafesinde. yetmiş yaşından sonra yaşamak için çok ideal bir şehir ama, hakkını verelim. birde her yer yemyeşil. mimari mükemmel. bochum un bu yönlerini alacaksın, gerisi sıkıcı bence bmc.
