akla geldikçe gülümseten anlardır.
ilkbaharın güzel günlerinden biriydi sanırım. O gün de arkadaşlarımla dışarıdaydım. Neyse akşam olmuştu işte, eve gidecektim. O da abisine gitmişti. Evdeki tadilat işlerine yardım etmek için. Ara sokaklardan geçerken birazcık korkmuştum. Mesaj atmıştım birazcık tırstım diye. O da abisinin yanından ayrılıp beni aramıştı. eve gidene kadar konuşmuştuk. Abisi de bağırıp durmuştu ama o benim yanımda olmuştu. Bu da mesafenin önemsiz olduğunu göstermişti bir kez daha bana.
bir de üşümesin diye ona ördüğüm boyunluğu gördüğünde yüzündeki gülümsemesi. gözleri ışıl ışıl bana bakıp, teşekkür etmesi, sarılması. O an ki mutluluğu her şeye bedeldi sanırım benim için.
