okuduğum şehirden memleketime döneceğim, ev arkadaşım ve erkek arkadaşım beni uğurlamak için terminale geldiler. Otobüsün kalkmasına 2 dakika var, ikisini de öptüm bindim oturdum fakat bıraktığım yerde göremiyorum onları, neyse çaktırmiyim buraya kadar zahmet ettiler mahçup oldum diye düşündüm, otobüs hareket etti, yerimden doğrulup onlardan ayrıldığım yere doğru el salladım -görmememe rağmen- baya da elim kopana kadar salladım, hemen telefonum çaldı, ev arkadaşım arıyor, açtım, hunharca gülme sesleri geliyor telefondan, " lan salaak nereye el sallıyon arka taraftayız biz" şeklinde gülmekten cümleyi tamamlayamadı bile. meğer el salladığım yerin 180 derecesindelermiş, o hikayedeki mal benim evet.
Sizi yardı mı bilmem de onlar ağızlarını yara yara gülmüşlerdi.
