ananemin evinde vardı. küçükken hep o saatin kimin kolu için yapıldığını düşünürdüm. devasa gelirdi. rengi de altın sarısıydı. ona rakip kafası oynayan tavuklu masa saatleri vardı. aklım çıkardı yerinden acaba kafası nasıl oynuyor diye. biz küçükken hayat çok daha güzelmiş. şimdi saatlere ya telefon ekranından ya tablet ekranından bakılıyor. çocuklarda hiçbir şeyi sorgulamıyor.
