Biz acımasız bir trafik kazası geçirdik seninle. Fena çarptık karşımızda gelen araca. Sonra uyandım, baktım nefes alıyorsun. Yaşatmak için didindim durdum. Kan ter içinde kaldım, elimi ayağıma dolaştırdım. Ellerimdeydin, kaybetmekten korktukça eridin.. Hep öyle olmaz mı zaten. Çok isteyince olmaz, aksine elinde avucunda yetinecek kadar bile kalmaz.. Şimdi sana veda edememenin üzüntüsü var içimde.. Ben mi? Ben hala farkında değilim olan bitenin. herkes toparlandı gitti, bir ben kaldım. Ben hala bir yerlerden çıkıp gelirsin diye öylece kalakaldım olduğum yerde. Bir hissetsem yokluğunu, bir kabullensem imkansızlığını, belki bıraktığın yerden kalkardım tekrar ayağa. belki benim içinde umut olurdu hayata dair.. kim bilir.. ama olduğum yerdeyim. bu sefer alışmakla kalmamış, seni en'lerim yapmışım. en iyi anlayanım, en çok yanımda olanım, en merak edenim, en çok huzur bulduranım.. böyle olmak zorunda mıydı? seni sonsuzluğa uğurlamak istemiyorum. istemiyorum... yanında olmak istiyorum, sadece karşında oturmak. hesap sormak.. nerdesin, kuş uçmaz kervan geçmez bir yolda kalakaldım nerdesin?
