yazdığı ilk yazılar, aldığını ilk hediyeler, gittiğiniz ilk yerler, dokunduğu ilk ten, seviştiği ilk kadın, öptüğü ilk kadın, karşısında aptal aptal gevelediği ilk insan hep o insan olsun ister. dini boyut önemli olabilir tabi ancak ne kadar çok kadını seviyorum derseniz, ne kadar çok aşık olursanız o kadar yalama yapıyor. en iyisi bekleyip, sabredip en doğru kişiyle her şeyi yaşamaktır. lan her kadına seni seviyorum diyebilen erkek gerçekten o kadına seni seviyorum dediğinde buna inanabilecek mi kendisi?
ya da en azından tanıştıklarıyla olayı çok uzatmaz olmayacağını anladığı an daha bir şey olmadan gider. evlilik diye de bakmamalı olaya evlilikten önce dahi o kadını bulduğunda her şeyi aynı ciddiyetle düşünür, aynı ciddiyetle gider. altı üstü bir imzadır o da. önemli olan gerçekten sevebileceğiniz, aşık olacağınız o kadını bulduğunuz an her şeyi onla yaşamaya başlamış olmaktır.
en güzel tarafı şudur birde amin maalouf'un bir kitabında yazdığı gibi: ''onu öperken hatta elini tutarken bir kez olsun bunu daha önce yaşadığımı, aynı yoldan çoktan geçtiğimi hissetmemişimdir. aşk ilk günkü gibi kalabilir her şeyi sanki ilk kez yaşıyormuş gibi.''
aynen öyle işte bazı şeyler ilk olarak o kişiyle olmalı üstüne her defasında yine aynı duyguyu yaşamalı insan. her ne kadar zor olsa da, hataları büyütmeden ders alıp sabretmek gerekir.
