1982 yapımı, Yılmaz Güneyin senaryosunu yazdığı ancak hapiste olduğu için yönet(e)mediği, yönetmen açısından bakıldığı zaman bir şerif gören filmidir. filmlerle ilgili bir sınıflama ihtiyacı her zaman duyuluyor, bununla beraber, film izleme tecrübesini filmin kendisinden bağımsız görmek gerektiğini düşünüyorum. bu açıdan bakıldığında, yol filmi ilk tecrübemde izlediğim en iyi filmdi. bir filmin tek bir boş sahnesi olmaz mı? bir ülkede yaşananlar, gerçek ve benzetmeyle bu kadar mükemmel anlatılır, insan profili ve yöresel özellikler bu kadar kısa zamanda bu denli iyi ortaya konulur mu? 14 yıl geçti ve daha iyisiyle kesinlikle karşılaşmadım diyebilirim.
film aynı zamanda sıkı yönetim zamanında çekilmiş bir film olduğu için, yapılan çekimler hep kısıtlı anlarda ve kısıtlı imkanlarla oluvermiştir. bu kadar sıkıntıya bu şiirsellik, bravo doğrusu. filmde beş hapishane arkadaşının yol hikayeleri anlatılıyor, hepsinin hikayesi belirli bir yerde başlıyor ve bitiyor, ayrı birer hikayeyi detaylarıyla izliyorsunuz.
filmle ilgili olarak, bu halinde bile sansüre kurban giden bir kısmı olduğu söylenmiş. emin olamıyorum, aslında karakterlerin hikayelerinin hepsi, süre olarak eşit dağılmasa da bir sonuca ulaşıyor. ancak o etkileyici atmosfer içerisinde bazı yarım kalan şeyler olabileceğini, zihnimi çok zorlayınca tahmin edebiliyorum.
son olarak, izlediğim en eksik haliyse bile mükemmel bir film olduğunu, söylenen her şeye rağmen başka filmlerini de izlediğim şerif gören in çok iyi bir iş çıkarttığını ve yılmaz güney den sahne detaylarına kadar onay aldığı konusunun yılmaz güney i parlatmaya yönelik zoraki çabalar olduğunu söyleyebilirim.
