Ankara'nın en yükseklerine kurulu bir semttir ankara'nın dikmen'i... Vakti zamanında, hem deresi var imiş, hem de köyü... bu köy karşılamış atatürk'ü ankara'ya ilk gelişinde. sonra anadolu'nun dört bir yanından insanlar göçmeye başlamış başkente... cebinde üç kuruşla hayata sarılmaya, yeniden başlamaya çalışan memleket evlatları doldurmuş ankara'nın varoşlarını. bu varoşların biri de dikmen olmuş... kuş uçmaz kervan geçmezmiş. hatta tilkiler dolanırmış yeni yapılan konduların arasında... o kondular ki pırıl pırıl yürekler barındırırmış...
sonra zaman akmış... dikmen'in deresi kurumuş, köyü artık viran... ama dikmen'in her yanı hala memleket evlatları ile dolu...
hepsi yiğit, hepsi vefalı ve yaşı kaç olursa olsun, kadın ya da erkek farketmez hepsi mutlaka delikanlı...
mesela madımak'ta kalan 33 canın çoğu dikmenli'ydi...
mesela i. melih gökçek zulmüne direnen ve ona kök söktüren vadi halkı dikmende yaşıyor hala hem de yıllardır direne direne...
bir de meşhur lafı vardır benim dikmen'imin günlerdir kendisine saldıran polisin yüzüne yüzüne haykırdığı; "ankara'nın dikmeni, bir daha gelirsen .... seni"
