erkekliğin mi ? yoksa babalığın şanından mıdır ? ya evladının saçlarını okşayan babalar ? onlar hiç mi bilmiyorlar doğru olanın sevgiyi göstermemek olduğunu ? aman allah'ım bu nasıl bir densizliktir böyle.
hiçkimse olmasa da ben varım diyemez mi peki baba ? der elbet. diyenleri duyduğumuzda burnumuzun kemiğini sızlatır birkaç saniyeliğine. biraz düşündürür biraz da üzer sonra yine geçer.
Baba sonuçta bu, iyi veya kötü baba bir gün sevgisinden yere göğe sığdıramıyorsunuz yüreğinizde bir gün de buruk 'seni sevmeme izin versen keşke' diyorsunuz. Duyuyor mu ? cevap veriyorum hayır. duymaz! çünkü babalar sadece kendilerini duyarlar.
Çok da güzel babalar var etrafta 'gölgesi yeter değil' 'tek bir sözü yeter' 'kolu kanadı yeter' cinsinden babalar...
Acaba gösterecek sevgisi var mı ? şüphesine düşürebilir benim gibi sizleri de. inanmak istenilen şey ortada seviyordur tabii ki. hiç düşündük mü acaba 'ya öyle değilse?'.
ve şimdi baba: evlat ayrımlarını, kırdığın kalbimi, savurduğun özgüvenimi, vermediğin desteğini, sağlamadığın imkanlarını, sevmediğini kalbimi hepsini bir yana bırakıp seni sevmek için çabalamamın tek sebebinin bir gün senden başkası daha çok yakarsa canımı yarama merhem olacak olanın sen olduğunu bilmemdendir.
