ergenliğe bile girmemiş, iyiyi kötüyü bile ayıramayan, bilimsel olarak bile o yaşta dini kavramlar gibi soyut şeyleri kavrayamayacak olan bir yavrucağı kapatmak hangi akla hizmet olur? dini sorumluluklar ergenlikten itibaren başlar. eğer "ağaç yaş iken eğilir" diyorsanız, merak etmeyin, ergenlikte de ağaç henüz yaştır.
ayrıca bunu yapan aile su götürmez bir gerçektir ki çok cahildir. çocuğuna bu baskıyı küçüklükten itibaren kurar, zanneder ki ağacı yaşken eğdim böyle gider", zanneder ki böyle alıştı çocukluktan beri, hep böyle gidecek, zanneder ki "namuslu, ahlaklı, abdestinde namazında bir genç yetiştirdim". çok yanılır, çocuk özgürlüğü yakaladığı ilk anda o güne kadar aile baskısı yüzünden baskıladığı ama içten içe özlem duyduğu tüm isteklerini yerine getirmek isteyecektir ve getirecektir de. yani en kısa ifadesiyle "ters teper". aile de dizini dövüp durur ancak.
çocuğunu kendi zihniyetinde yetiştiştirmen hoş değil ona girmiyorum bile. ama tamam kabul edelim ki böyle yetiştiriyorsun, bari dikkat et. sonra biz uğraşıyoruz onlarla, ne mecburuz olum? baskı hiç bir zaman sonuna kadar sürmez. er ya da geç bir patlak verir ve önünü alamazsın.
