efenim günün birinde haylaz bir çoban varmış. bu çoban köy ahalisini kandırmayı pek severmiş. günlerden bir gün köye nefesler içinde gelmiş. ahali sormuş "yav çoban, hayırdır?", çoban da "emmiler goşun sürüyü gurt gapeyo gari" diye cevaplamış. ahali koşmuş da koşmuş. sürünün yanına varınca birde ne görsünler? sürü orada sapa sağlam duruyor. sonra hep birden çobana bakmışlar. katıla katıla gülüyormuş haylaz.
ondan sonraki hafta çoban yine koşa koşa gelmiş köy meydanına. ahali yine sormuş "yav çobanım, hayırdır?", çoban "emmiler bu sefer sürüyü cidden gurt gapeyo, goşun gari." diye cevaplamış. ahali koşmuş. koşmuş da koşmuş. sürünün yanına varınca bir de ne görsünler? sürü orada sapa sağlam. çoban gülmekten ölecekmiş.
köy ahalisi, çobanla muhatabını kesmiş. günler, haftalar geçmiş. bir gün sanki adam öldürüyorlarmış gibi bir çığlık duyulmuş. peşinden bağırışlar. koşma sesleri. bu çobanmış. yine meydana gelmiş. "emmiler goşun gari, bu sefer gerçehten sürüyü gurtlar gapeyo." demiş. fakat kimse inanmamış ve sürü, kurtlara yem olmuş.
