sevmek tamam ama, "çok" sevmemin sebepleri var aslında.
tırnağını keserken biraz fazla kesersin de etin acır ya hani... canından bir parça olarak koptuğumda, tüm acını unutup kucağındaki bebeğe "mutluluk" diyebildiğin için çok seviyorum mesela...
deprem gecesi merdivenlerden koşarken düştüğünde, düşen sen olmana rağmen bizi kucaklayıp "iyi misiniz" diye sorduğun için çok seviyorum mesela...
bir de ben evlenmeden önce, akşam seninle kavga edip yatağa girmeme ve bana söylemediğini bırakmamana rağmen, - dışarda yemek yemekten nefret ediyorum diye -sabah kapının yanında hazırlanmış paketler için, borcam kapağında pişirilen tek kişilik börek için çok seviyorum mesela...
