aslında üzülüyorum.
siyasetinde psikolojisi var. biliyorum, yaş kemale erdi; abbas yolcu türküsü dilimde, biliyorum enerjim "genç" halimde değil; buna rağmen mazime saygım kadar atiye vefa borcum var; işte bunun için yazdım, didindim; biliyorum gürültü patırtı arasında "doğru kelam" kuru gürültü olur, kulağa hoş gelmez; gelse; yani o zaman "show biter", ne varsa hesap mı?, ikbal mi? sevda mı?, dava mı? her ne ise başka bahara kalırdı; üzülüyorum dedim ya, işte bunun için üzülüyorum, şov sürdü de ne oldu? yeni perdede "duran" bolero; şov didinecek biliyorum, her seferinde bu olmadı; şu olsun, şu olmadı bu olsun; her seferinde size ait amaç, siz kovaladıkça kaçan ateş böceği; ateş böceği kaçar, mevsimler geçer; aynada suretiniz üzgün bakışlarda daima; şunu anlamak lazım; hamlen başarısız olunca ille hamle ettiğin taraf güçlü diye başarısız olmazsın; hamlene bakacaksın, bu hamle kaç sıklet?; yada "kağıttan kaplan" demeyeceksin, küçümseme hamleyi çıkmazlaştırır; bilirsiniz satrançta bir taktiktir "feda". ama feda ettiğiniz taş sadece bir piyon kazancıyla bitmişse, oyun bitmiştir aslında; şimdi hayatında geniş çaplı içinde şiddetin her türlüsünün fink attığı bir durumdan habersiz, bu sahneye yabancı binlerce genç dahil oldu; başı öne düştü, "durdu"; "feda" piyon aldı mı?; insan kendini kandırmaya görsün, piyon ne kelime veziri indirdik; üzülüyorum; hadi koçum aslanım, kim tutar seni; meydanda bir yozgatlı genç düştü asfalta, yoksul bir ölü şimdi o; yıllardır izlediniz, pkkli ölü evi ne kadar yoksuldu; asker evi ne kadar yoksuldu; polis evi ne kadar yoksuldu; hep yoksullar ölür, oyunda "feda"dır habersiz; hepsi de alabildiğince cesurdur, gözü kara; hadi koçum diyen koçlarda timsah rolleri daima; üzülüyorum, mevlam sizleri üzmesin.
