eski sevgilime "o kadar buyuk ki icimdeki duygusal bosluk, ne koyarsam koyayim dolmadi hic, dolmayacak da" demistim. Gulmustu. Guldum sonra bende. Acimla dalga gectim. Keske biraz onurlu olabilseydim o an. Sonra bosver diye teselli ettim kendimi, yok nihilistim ben dedim sacmaladim kendi kendime. Ama anlami var her seyin. Iste beyin kilif ariyor nihilizm diyorum o yuzden kendi kendime pismanlilarim icin. Ama sonra yine o kadar buyuk ve alçak geliyor ki acilar, ozellikle sonbahar, daha uzuluyorum.
