Nerede canlı buldumsa,
orada itaat hakkında konuşulduğunu da duydum.
Her canlı aynı zamanda bir itaat edendir. Ve şuydu ikinci duyduğum;
kendi kendine itaat etmeyene, emredilir!
Böyledir canlıların doğası… Ve kendi kendine emir verdiğinde de;
o zaman da ödemelidir, kendi emrinin bedelini.
Kendi yasasının yargıcı ve celladı ve kurbanı olmak
zorundadır. ”Peki nasıl olabiliyor bu ?” diye sordum kendime.
Canlıyı itaat etmeye ve emretmeye
ve emrederken hâlâ itaatkâr olmaya ikna eden
nedir ? Dinleyin şu sözümü ey en bilgeler ! Nerede bir canlı gördüysem orada güç istemini
gördüm;
ve hizmet edenin isteminde bile,
efendi olma istemini gördüm. Zayıf olanı güçlü olana hizmet etmeye ikna eder
istemi,
daha da zayıfların üstünde efendi olmak isteyenin;
bir tek bu zevkten mahrum bırakamaz kendini.. (Nietzsche)
