herkez indipde minibüste şöför bey amcayla bir başıma kaldığım zaman, amcanın arabayı olanca hızıyla kullanmasıdır. sanki benden önce inen insanlara hörmet arabayı usturuklu kullanıyomuşda ben laneten gereksiz bir insanmışım gibi hissetmemi sağlayan bir durumdur. yada bi an önce şu iblisi indireyim de yeni mis gibi pırıl pırıl yolcular çıtırlar alayım diye mi düşünür artık bilemem. kendimi piskolojik olarak kötü hissetmenin yanı sıra oturduğum koltukta tutunabilmek için de üstün çaba harcamam gerekmektedir. bu durum da beni ziyadesiyle üzmekte, rencide etmekte ve fiziksel olarak da yormaktadır.
