anne-baba ile karadeniz turundaydık. ablalar ve bedensel engelli ağabeyim istanbul'da kalmıştı. gece depremi kastamonu'da hisseden babam: ''muhtemelen yakın civarlarda ufak bir depremdir'' diye düşünmüş.
sabah kalktığında tv'den gerçeği öğrenince şok tabii. bende o esnada uyuyordum. içeriden gelen seslere uyandım. istanbul'a ulaşamıyorduk. haliyle bir panik havası. sonuçta ortada bir bedensel engelli ağabey ve onu gereken kısa sürede dışarı taşıyamayacak iki abla vardı.
Bir ara telefon düştü 30 saniye civarı konuşabildik. bir şey olmadığını söylüyorlardı. çok şükür.
kastamonu'dan istanbul'a tam 19 saatte geldik. yollar yarılmış. izmit civarı haliyle felç. ara sokaklardan, köylerin içlerinden gidiyoruz. trafik kilit...
böyle bir acıyı bir daha yaşamamak dileği ile sabah sabah bu konuyu pörtleten arkadaşa teşekkür eder, bu depremde vefat eden yurttaşlarımızın ailelerine sabır dilerim. allah mekanlarını cennet eylesin.
