Joy division, insanın kalbinin en derinliklerinde var olabilen bir grup olarak benim icin diger gruplardan kesin bir çizgi ile ayrıldı. Joy division'ı ilk dinlediğimde (she's lost control'dü) pek sevememiştim. Bir süre sonra kendimi tekrar joy division dinlerken buldum ve inanılmaz bir sekilde sevdim. Ian curtis aşkımdan mı, şarkıların tanrısal bir boyutu oldugundan mi hala bilmiyorum ancak şuna inanıyorum ki joy division dinlerken bu dünyada olmuyorum. Ve joy division dinlemeyen insanın joy division dinleyen insanın ruh halinden anlayabileceğinden emin olamıyorum. Joy division bir hayat felsefesi diyebilirim. Ian'ın ruhu ışıklar icinde yatsın.
