hayatımda o kadar eksik var ki, hangisini yamamaya çalışsam boşluklarım öbür yandan patlıyor.
her seferinde aynı başa dönüyorum, sıfır noktama yani. sıfır noktasının adı hüzün. her sokak başı bir yalnızlık, her cadde bir kayıp, her şehir ise bambaşka bir yokluğa çıkıyor.
topluyorum, çarpıyorum yok. yine elde var sıfır, ve yine yürekte aynı hüzün...
dün akşam leyla ile mecnuna baktım dağıldım mesela. erdal bakkal çocuğunu ve karısını yitirdi. yavuzun eylülü vuruldu. ismail abi.. offf! baktı denizdeki beklediği gelmeyecek, o denize gitti. bunu izlerken aklıma bana o diziyi sevdiren kız geldi. ne yapıyordur ki şimdi acaba?
yıllarca diren dedim kendime, diren... umutlar için, hayaller için ve de duru için. ellerim de, hayallerim de bomboş. koca bir yanılsamanın içindeyim gibiyim. hep kandimi kandırıyorum, hep. hep...
