insanı önce kahreden, sonra kabul ediş evresine geçiren ve ardından da sevmekten vazgeçiren hissiyattır.
bir bakmışsınız artık yanınızdayken konuşmuyor, mutlu olmuyor, umursamıyor, saygı duymuyor. bütün bunlar sevginin ve saygının bittiğine işaret ederken nasıl olur da onunla olabilirsiniz ki? siz ona en aptalca hayallerinizi anlatırken, ya da en çok acıyan yaralarınızı gösterirken, onun aklından sadece tek bir şey geçmektedir: "keşke sussa!" bunu anladığınız an zaten artık sevilmediğinizi de farkedersiniz. canınız yanar, sebebini ararsınız... ve bulursunuz da: sizi diğerlerinden ayıran hiçbir özellik görmüyordur karşınızdaki insan. siz herkes gibisinizdir. yerinizde başkası da olabilir, olmuştur, olacaktır.
