şu anda 90, ben doğrudumda da 70 yaşında olmasından mütevellid dillere destan o güzel yemeklerinden hiç yiyemediğim için geçenlerde cennette bana yemek yapacağının sözünü aldığım meleğim. Her hafta ziyaretine gitmeye çalıştığım, gidemediğim zamanlarda aradığımda telefondan öpücükler yollayan güzellik. Ona baktığım zaman keşke onun gibi olabilseydik diye düşündüğüm... Günahlardan ve şu zamanın pisliğinden uzakta köy hayatında yetim ve öksüz büyüyen, daha kendisi minicikken annesiz babasız kalan kardeşlerine bakan ve sonra 70 sene ömür edeceği aşkıyla yüzü gülen. dedemin kıyamadığından bir kez bile kalbini kırmadığı kimseye de kırdırmadığı. Cennetteki aşkını anarken hala bir 50 sene daha olsaydı diye özleyen, hediye ettiği küpeleri kulaklarından hala çıkarmayan. Ömrü hayatı boyunca gariplerin yardımına koşan, herkesin elinden ekmek yediği, yavru kedileri bile unutmayıp köpekler yemesin diye başlarında nöbet tutan babaannem... Kalabalık aile ortamlarında söyleyemiyorum; 6 çocuğunu, 13 tane de torununu toplasak bir tane sen etmeyiz babaanne.
Eğer hala hayattaysa babaanneniz, duasını almaya çalışın. Sık sık arayın, birşeye ihtiyacının olup olmadığını sorun çok mutlu oluyorlar. Belki annenizle arası çok iyi olmamış olabilir ve çok da severek büyümemiş olabilirsiniz mesela -benim öyle bir durumum olmadı ama olanları gördüm- siz bakmayın geçmişte yaşananlara. Eğer ölmezsek birgün ihtiyar olacağız. yaşlandığınızda size nasıl davranılmasını istiyorsanız öyle davranın. "beli bükülmüş ihtiyarlarınız olmasa idi, belalar sel gibi üstünüze dökülecekti." sırrınca diyorum ki, üzerimizdeki hakları çok büyük.
