her şeyden önce kendim 'öğrenmek' isterim. hazin bir çocukluk geçirmiş biri olarak evladıma huzurlu bir hayat, sağlıklı bir ortam verebileceğime inanmadan o'nu dünyaya getirip, peşime sürüklemek istemem.
kişi olarak az da olsa problemlerim olduğuna inanıyorum. sevgisizlikten, saygı görmemekten, itilip kakılmaktan ileri gelmiş problemler kişiliğime yansıdı. her ne kadar iyi bir insan, normal bir birey olma yolunda çaba sarfetsem de tek başıma ve bu saatten sonra çabalar yetersiz kalıyor. kendimi düzeltmekte zorluk çekiyorum.
öncelikle bir gün çocuğum olursa o'na öğretmek istediğim ilk şey sevgi olacaktır. insan sevmeli, sevgisini gösterebilmelidir. Sonrasında güzel bir eğitim hayatı bahşedebilmek isterim. topluma faydalı bir birey olması için elimden geleni yapacağıma dair kendime söz verdim.
benim ailem cahildi, çocuk bakmayı bilmediler. çocuğa nasıl yaklaşılır hiç bir fikre sahip olmadan evlat sahibi olmuşlar. neticesinde böyle hazin bir hayat yaşadık. olsun, yine de kızmıyorum. bana ileride çocuk sahibi olduğumda yapmamam gereken her şeyi uygulamalı olarak yaşatmaları hem kendimin hem de çocuğumun yararına oldu diye düşünüyorum.
çocuk sahibi olmak; doğurmak, para kazanıp bir çatı altında yaşamını sürdürmesini sağlamakdan ibaret değildir. öyle bilmişlik taslamış olmak da istemem. Bir evlat sahibi olmadan önce kendimi her muhtemel yönden geliştirmem gerektiği gerçeğinin farkında biri olarak konuşuyorum.
umarım yaşanan eksiklikler, terslikler bizi düşünceli ve duyarlı kimseler olmaya iter.
