sosyal hadiseleri, bir olayı analiz ederken; etmeye çalışırken diyelim, duygusal yaklaşım, nesnellikten uzak, moda deyimle arzu ettiğin istikamette bir "okuma" ile, işe yarar, anlamaya hizmet eden bir sonuca ulaşmak mümkün değildir.
dünkü kazlıçeşme mitingi. milyon sayıyla ifade ediliyor. bende mizaha baş vurayım evvel emir, revaçta ya; milyon değil 999 999, ben de gitseydim bir milyon olacaktı.
bir sözlükte şöyle ifade ettim olayı; niceliğin niteliğe inkılâbı. bu, kalabalıkların kendinde ifadesinden öte bir ifadeyi anlatır.
kalabalığı, kalabalığın dışa vurumu dinamizmini seyrederken, dedim; on küsur yıllık bir iktidarın, yorgun bir iktidarın yarattığı bu tablo hakikaten ehemmiyetle irdelenmesi gereken bir tablo.
doktor hastasını muayene ederken ismine cismine, cinsiyetine mezhebine bakmaz. ben de öyle yaklaşıyorum meseleye.
dünkü tablo türkiyenin bir özelliğini, kendine has bir özelliğini de taşıyor gözlerimize, zihnimize.
amedde nevroz meydanında toplanan milyonlar kürt halkının özgün ruhsal yapısını dışa vurmasıyla benzerlik değil, aynılık taşıyor. temelinde sarsılmaz sahip çıkma duygusu diyorum ben buna.
nasıl ulusallığı ifade eden kürt gücü hangisiyse, onun önderliği yığınları toplayabiliyor ise, aynı şekilde türk halkına dokunan önderlik sadece bu denli bir yığınsallığa sahip olabilir, toplayabilir diyorum.
ve onun için defalarca tekrar ettim ve ediyorum; türk ve kürt halkalarının kardeşçe kucaklaşması, içeriden dışarıya uzanan bir tedirginlik yaratmıştır. gezinin dönüşen, gölgesinden açığa çıkan yöneliş yine ve ısrarla diyorum ki, çözüm sürecini; halkların kardeşlik yönelişini pusuda kıstırıp boğmaktı.
bunu daha bir takım harici komploların açığa çıkmasından; doğru-yanlış bilemem; çok önce, 31 mayısta ifade ettim.
insanlar tek tek: ya biz de çözümden yanayız deseler de, hareketin enerjisinde ortaya çıkan ruh farklı olur çoğu zaman. kalabalığın nicelikten niteliğe dönüşmesi derken kastettiğim tam da bu.
gezide zuhur eden inkılâb, dönüşümün olumsuz veçhesini ifade ederken, kazlıçeşmedeki yığınsallık, amedlerdeki yığınsallık değişimin, dönüşümün olumlu veçhesine işaret etmektedir.
şunu da eklemeden geçersem kendimi eksik anlatmış olurum; son müdahalede yaşanan dağılma içimi sızlattı. bu eylemin doğruluğu yanlışlığı ötesinde içsel bir duyuştu. gencecik çocukların başlarının eğilmesine sevinmek mümkün mü? o çocuklar ki inanıyorum yarınlarda doğru dönüşümlerin insanları olacak. en azından bir inanç bu içimde.
