ipek ongun romanlarındaki baş kahraman genç kızın* havası sezilir bu bayanda. hayatın gerçeğiyle örtüşmez, televizyon karşısında yayılıp patlamış mısır yerken hayal edemezsiniz kendisini. fazla düzgün, fazla güçlüdür; kırılganlığını da şovla yapar, ona da ayrı bi hava verir. maske de değil de, iyimserlik fondöteni taşır her daim aynı tebessümlü suratında. sonra soruyor insan: "niye ki yani, ne gerek var ?"
