"senin kalbinden sürgün oldum ilkin...
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği..."
Dizelerini aklıma getirendir.
ney sesinin insan sesine en yakın ses olduğunu pekçoğumuz biliriz. Ilgili çok güzel bir yazı okumuştum bir zaman. Hikayemiz de epeyce benziyor sanırım. Koparılıp ayrı bırakıldığı sazlığına, olması gereken asıl yurduna özlem çeken bir kamıştır ney aslında. Orayadır bu yanık sesi, koparıldığı yeredir. Tıpkı bizim gibi. kimimizin farkına varıp bulabildiği, kimimizin henüz farkedemediği ama elbet bir gün geç de olsa idrak edeceği içimizdeki yangının asıl sebebinedir tüm çırpınışlarımız. Sürgünümüzedir tüm yakarışlarımız..
Karanlıktı bulunduğum oda ilk kez dinlerken, tavsiye edilir. Beni pek çok zamana tefekküre götürmüştü. Birgün çalmak istediğim parçadır aynı zamanda. Tabi önce ney çalmayı öğrenmem gerek o ayrı konu. (bkz: swh)
