en az giden kadar, bekleyenin de yaptığı vatani görevdir askerlik. zordur; oyalarsınız kendinizi; gezer tozar, alışveriş yapar, yeni filmler, müzikler, yemekler keşfedersiniz, bir yerlerde patlak verir yine. o ana kadar güldüğünüz tüm film sahnelerine ağlamaya başlarsınız siz askerdeyken... kim bilir ne yapıyordur, bugünkü yemekler güzel çıkmış mıdır, morali gerçekten yerinde midir, orada onu üzen birileri var mıdır acaba..? canınızı düşünür durursunuz; aynı bedene nefes alıyor, aynı damarda akıyordur kanınız. geçmek bilmez vapurda, adalarda, onunlayken her yerde su gibi akan zaman. bir zamanlar bir öğrencinizin dediği gibi; kesin bir iş vardır bu işte; bir su gibi akar zaman, bir çakılır kalır... bir bunalırsınız, hiçbirşey yapmazsınız günlerce; bir bakarsınız gerçekten akıyor zaman, heyecan kaplar içinizi; en güzel umutlar süslemeye başlar hayallerinizi. ve hayallerin en güzelinin, onunla nefes almak olduğunu anlar yüreğiniz. gelecektir sonunda, tüm bunlar koca bir rüya olacaktır birgün. gözlerinde huzur bulduğunuz yaşama sevincinizdir o... *
