balkondayım hakan'la. senden bahsediyorum. artık hakkında söyleyeceklerimi ezberlemişim. her şey o kadar hızlı dökülüyor ki ağzımdan sanki kayıt altına almışım söyleyeceklerimi önceden. hakan bana bakıyor. arada o da defne'den bahsediyor. dinliyorum. sonra söz sırası bana geliyor. ben yine senden bahsediyorum. sıra sıra konuşuyoruz. seni anlatırken duygulanıyorum. telefondan anlamlı, duygusal şarkılar çalıyor art arda. duygularımı biraz da onlar körüklüyor aslında. iyice gaza geliyorum anlatırken. sonra sözümü kesiyor. o konuşuyor. dinliyorum. o kadar dolmuşum ki ben de onu susturuyorum. hakkında konuştukça konuşuyorum. susuyor. anlatıyorum. her taraf sessiz. 8. kattayız. saat olmuş gece 4. her şey daha da anlamlı geliyor o sessizlikte. en iyi olduğum alansın sen, her bildiğimi anlatıyorum. hala susuyor. sonra bakıyorum hakan'a. gülüyor içten içe. ben de gülüyorum. "off" diyorum. ne güzelmiş be. ne güzel hislermiş. ne güzel duygular beslemişim sana karşı. bak şimdi o anılar, hayallerim bize kahkahalar attırıyor. komik. içten içe pişmanlıklar var ama gülüyoruz. yaşadıklarıma, tavırlarımıza gülüyoruz.
sıkılıyoruz. uyku tutmamış. çıkalım, sahilde turlayalım diyoruz. inerken espriler şakalar falan. varıyoruz yavaş yavaş. onun için daha anlamlı sahil. ben seninle sahilde hiç yalnız kalmadım. o defne'yle çok kalmış. biraz da imreniyorum zaten hakan'a. "şanslısın" diyorum. "hep yanındaydı. sahilde, anılarında hep beraberdiniz. ben yakınken de uzaktım. sen şanslısın oğlum." bize karşı hep troll olan hakan dönüyor. ilk kez sakin ve net konuşuyor; "şanslıyım".
bir bankta oturuyoruz. konuşuyoruz yine. belki hayatımda ilk kez bu kadar uzun konuşmuşumdur bir arkadaşımla. ben anlatmayı severim. dinleyen de olur ama anlayan olmaz, belki de ben nasıl anlatacağımı bilmiyorumdur. ama anlıyor hakan. o kadar zamandır tanışıyoruz. yeni fark ediyorum. içten içe seviniyorum. arkadaşlık güzel şey. dertlerini anlatabildiğin, seni dinleyebilen, güvenebildiğin bir arkadaşının olduğunu fark etmen çok güzel şey.
sahilden sonra sana geliyorum. geliyorum ama bulamıyorum seni. bulsam da konuşamam ben gerçi. sonra üzülüyorum ama bir yandan da mutlu oluyorum. çünkü dün seni çok hatırladım. anılarımızı falan. belki yetmez hep ama bugünlük yetti. aslında bu yazı da sana değil zaten. sana anlatamadıklarımı dinleyen, başka kimsenin yapmadığını yapıp seni hatırlarken kahkaha atmamı sağlayan hakan'a. arkadaşım olduğunu hissettirdiğin için sağolasın hakan. o anılarda olmana rağmen beni dinleyip yine o anılarımı paylaştığın için sağolasın abicim. sağol kardeşim.
