bugün 2 kez başıma geldi. o karabasan denen şeye bile alıştım da kabusa alışamıyor insan.
önce sabah 8de gözümü bir açtım annem gözümün dibinde bir şey diyor. bu gerçek ama kalbim duruyordu...
tekrar uyudum bir sokak çocuğu * kötü bir gülümsemeyle üzerime koştu bir an hemen sıçradım.
arkasından tekrar uyudum bu kez uzun bir rüyada müdahale edemediğim şeyler oluyordu karma karışık. sonunda çok alakasız bir şey oldu bir arkadaşımla telefonda kavga ediyordum avazım çıktığı kadar bağırıyordum. bir şey olmuştu. en son telefon yüzüme kapandı ve telefonu metrelerce fırlattım. bana doğru geliyordu yine yataktan fırladım. uyandığımda kalbim sıkışıyordu.
bugün neden bu kadar korktum anlamadım gitti. hala aklımda.
ha bir de beni çocukluğumdan beri uzun kır saçlı bir adam kovalar. kaçarım ama bağıramam. ikiz kardeşimde de aynısı oluyormuş...
