iktidar en sonunda amacına ulaştı. bunu derken meydandan insanların çekilmesini sağlamasından yada kendin çal kendin oyna propaganda savaşından bahsetmiyorum. Talepler Gezi Parkı'nda bina yapılıp yapılmaması düzeyine indirgendi ve konu bu düzleme hapsedildi. Peki ya biz, yani eyleme istanbul dışı destek verenler bunun için mi direndik, ortalığı birbirine kattık?
Derdimiz sadece Taksim Gezi Parkı mı?
Elbette değil. Sistem tıkanmış durumda, mecliste en iyimser tahminle 5-10 "millet" vekili var ve gün geçtikçe bu ülkenin ilerici, yurtsever, Atatürkçü, cumhuriyetçi kitlenin üzerine kabus gibi çöküyor bu siyasi iktidar ve yandaşları. Düzen partileri sahne önünde sergiledikleri kayıkçı kavgası dışında gayet uyumlular. Bu son krizin de dramatik bir şekilde gösterdiği üzere ne CHP'nin ne de Mhp'nin yapısal bir eleştirisi veya muhalefeti yok.
insan haklarından gelir dağılımındaki adaletsizliğe, sınırların değiştirilme girişiminden dış politika skandallarına dek her iki partinin başkanlarının karından konuşmaları dışında bir icraati yok.
Ağır vergilerle sadece oy deposu olmaktan başka bir marifeti olmayan kitlenin fonlanıp, işinde gücünde yasalara saygılı vatandaşların gün geçtikçe yoksullaşmasına itirazımız yok mu?
Ülkenin modern ve batılı yaşam algısından koparılıp sadece bir cemaat ve destekçisi/tabanı etnisitenin karanlık çağlar özlemine hapsedilmesine karşı çıkmıyor muyuz?
Sadece bankaların ve yandaş sermaye gruplarının faaliyet göstermesine izin verilen küçük ve orta ölçekli girişimcilerin piyasadan silindiği bir vahşi kapitalizmden rahatsız değil miyiz?
Ülkenin kurucusuna aleni hakaret edilmesine tepkili değil miyiz?
Katillerle görüşülüp, hukuk ve milli irade ayaklar altına alınırken yurtseverlerin tek tek içeri atılmasına sinirlenmiyor muyuz?
Tek adam diktatörlüğüne giden yolda "yaptık oldu" mantalitesiyle dayatılan bir anayasaya mahkum olmaktan endişeli değil miyiz?
Seçimlerde hile yapıldığına dair çok kuvvetli deliller olmasına rağmen suskun kalan muhalefet, yargı ve medya sesimize kulaklarını tıkamadı mı?
Şimdi Ne yapmalıyız?
Bütün ümidimizi Taksim'de direnmeye çalışan sahipsiz 300 - 500 gence mi bağlayacağız yoksa örgütlenecek miyiz?
Sosyal ağlardan rengimizi, duruşumuzu belli etmek bir şeydir ancak resim ve slogan paylaşarak bu kara istilayı durduramayız.
Hemen, şimdi örgütlü hareket etmenin yollarını aramak zorundayız...
