ya$amın içinde bu kadar aksi $ey ve terslik varken, insanlar bu kadar kirlenmi$, kime güveneceğini $a$ırmı$ken mutlu olmanın bir sanat olduğu gerçektir.
amma velakin, "mutlu olmak" çok geni$ bir konudur ve oldukça ki$iseldir. küçük $eylerle mutlu olabilen bir insan genelde mutludur ama aslında bu insan küçük $eylerden dolayı $a$kınlığa uğradığı için, kar$ısındakinden bu ufacık tepkiyi bile beklemediği için mutludur. ufacık bir tebessüm, ufacık bir hareket ya da söz bu ki$iyi mutlu etmeye yeter.
bazen insan kar$ısındaki üzüldüğü zaman mutlu olur. ona acı çektirmeyi sever. o üzüldükçe kendisi mutlu olur. ama bir süre sonra yaptığının iki ki$iyide parçaladığını göremez. kendisi o sırada kar$ısındakinin üzülmesini istiyordur. ona ne anlatsanız, ne yapsanız anlamayacaktır. üzülmesini istediği insan için bir çok $ey yapar, onu ağlatır, kalbini kırar. ama hiç bir $ey yapmasa bile kar$ısındaki eninde sonunda üzülecektir.
bunların yanında mutlu olmanın en kolay ve en kalıcı yolu hayattaki hiç bir $eyi umursamamaktır. kendisine yapılan yanlı$ları, hataları görmezden gelir. genelde bu insanlar arkada$ çevreleri tarafından pek fazla iplenmez fakat kesin mutluluğu yakalamı$tır. onun için sadece kendisi önemlidir ve bencilliği bazen abartmaktadır.
