yok öyle bir bahar, biz her hangi bir arap ülkesi değiliz.
ülkemizde son zamanlarda yaşanan olayların başlangıcı arap baharı yaşayan ülkeler gibi değildir.
çünkü bu ülkede seçimle iş başına gelen bir iktidar vardır.
ancak seçimle gelen bu iktidar halkın dini duygularını kullanarak yüksek oy oranına ulaşmış, hatta her seçimde oyunu yükseltmiştir.
bu iktidar oyunu yükseltirken maalesef aportta duranlar bu iktidara oy verenleri okuyamadı ve onların dini inançlarını kısıtlamaya çalıştılar.
iktidar ise bu oyları özgüvene dönüştürerek yavaş yavaş düşüncelerini yerleştirmeye başladı. örneğin referandumda, kimse kusura bakmasın erzurum yüzde 87 ile özgürlüklere oy verirken izmir in aynı özgürlüklere yüzde 64 ile karşı çıkmasını bir allahın kulu izah edebilir mi.
sabih kanadoğlu nun 367 hamlesi ülke için ilk dönüm noktası oldu.
sonrasında anayasa mahkemesi başkanı haşim kılıç ın o çok önemli oyu bu ülkeyi bu güne getirdi.
o güruhun elinden asker gitti, yargı da gitti. şimdi meydanlarda hampadan gaz yiyen gençlerde umutları, o ışıl ışıl, aydın çocuklar sokaklarda devletin polisi tarafından ezilirken hala biz bu işin içinde değiliz mavalı okuyorlar, haspam oy kaygısıyla.
sonuç, allah sonumuzu hayretsin. benim kıt düşünceme göre durum bundan ibaret.
