herhangi bir insan evladı bu organizasyona dair menfi bir söz söylediğinde çarpılır, ağzı burnu yamulur bak net olarak söylüyorum!
dikkat ederseniz listede "müslümanım diyen" yok.
olabilir.
o kadar farklı din, dindar, islam penceresi var ki, şarkılı türkülü bir programı müslümanlıkla bağdaştırmıyor, desteklemiyor olabilirsin, canın sağolsun. ha söversen, bunların müslümanlığını sorgularsan, ben de burda senin müslümanlığını kaşıklarım! adamı delirtmeyin!
sadece şunu söyliyeyim; ben ilk kez bir programlarını dün canlı izledim sinan erdem'de. akşam namazı vakti girdi, hazırlanan mescide girdik cemaate dahil olduk. imam türk idi ve 3 farklı ırk aynı safta namaza durduk. beyaz ırk, siyah ırk, sarı ırk.
ve hepimiz aynı Allah'a dua ediyorduk namaz bitiminde. fena oldum.
emeği geçenlerden Rabbim bin kere razı olsun.
ve;
bu olaya abuk subuk çemkiren çapsızlara sesleniyorum.
emeği geçenler, gördüğüm, tanıdığım kadarı ile naif adamlar. sinirleri alınmış gibi. çemkirmezler, sövmezler, küfür nedir bilmezler, yanlarında küfret; öyle bir hal takınırlar ki, ettiğin küfürden sen utanırsın.
ama biz yetişemedik onlara, "onlarla" yetişemedik.
odunuz, yontulamadık bir türlü. söveriz, sayarız. hak edene küfür de ederiz, Rabbim affetsin.
sana diyorum ulan alo!
en son "türklüğünle" ne zaman gurur duydun ulan kerkenez?
en son ne zaman bayrağını görünce boğazın düğümlendi ha yavşak?
olimpiyatlarda bir türk sporcu dereceye girince mi?
çanakkale şehitliğini gezince mi?
ne zaman?
ben dün gurur duydum ülkemle, vatanımla, bayrağımla, dilimle, insanımla, insanlığımla...
bir kaç sahne oldu, utandım ağlayamadım, yüzümü çevirdim.
belki bir asır önce ülkeme demir atan robert kolejler, saint benoitlar burda ne yaptıysa oralarda bu insanlar yapıyor şimdi.
neyse uzatmayayım, sinirleniyorum.
orada bu duyguları yaşa, hüngür sümük olmanın eşiğinden dön.
buraya gelip üç beş takdir cümlesi yazayım derken, önceden yazılanları oku, delir!
